Uitgangspunt van de haptonomie is dat het lichaam “drager” is van gevoelens en geheugen heeft voor gevoelservaringen.
Door lichamelijke aanraking worden trauma’s en blokkades in het lichaam opgespoord en krijgt de patiënt c.q. cliënt
er op zo’n manier inzicht in dat hij het probleem zelf kan oplossen.
Uit zelfbescherming wordt het gevoel vaak uitgeschakeld. De therapeut leert de cliënt opnieuw te voelen.
In de kinesionomie wordt de verbinding gelegd tussen de wetten van de kinesiologie (=bewegingsleer) en haptonomie (=leer omtrent het gevoel en het gevoelsleven).
Haptonomie is eind jaren ’50 ontwikkeld door Frans Veldman en is een afgeleide van de fysiotherapie. Het grote verschil is, dat in de haptonomie ook de geestelijke factor aan bod komt.
Daardoor bieden haptonomie en kinesionomie naast een waardevolle bijdrage binnen de hulpverlening en begeleiding, handvatten voor persoonlijke groei.
Voor wie?
Voor mensen
- die overbelast zijn (stress, opgejaagd gevoel, overspannen, burnout)
- met weinig zelfvertrouwen en/of weinig vertrouwen in anderen (onzekerheid, faalangst, minderwaardigheidsgevoelens, negatief zelfbeeld)
- met relationele problemen (partner, familie, vrienden, werk)
- met vragen op het gebied van zingeving (wie ben ik?, wat wil ik?)
- die vooral reageren vanuit hun verstand (precies weten wat eraan schort, maar niet bij je gevoel kunnen komen)
- die lichamelijke klachten hebben met een mogelijke psychosomatische achtergrond
- die behoefte hebben aan coaching of begeleiding